بیوگرافی آقای دوربینی
حسین نمازی متولد ۱۳۳۷ در تهران، معروف به آقای دوربینی است
دیپلم ردی بوده و قبلا به عنوان کارمند خدماتی وزارت ارشاد در کتابخانه پارک شهر مشغول به کار بود و الان بازنشسته شده و علاقه اش به حضور جلوی دوربین، او را به آقای دوربینی مشهور کرده است
زادگاه
حسین نمازی معروف به «حسین دوربینی» یا «آقای دوربینی» در شهر تهران به دنیا آمده و اصالت شیرازی دارد و پدرش بازنشسته شرکت نفت است
شروع علاقه به دوربین
همه چیز از مراسم عزاداری تاسوعای سال ۱۳۵۴ در مسجد ارگ شروع شد، حجت الاسلام فلسفی در مسجد ارک سخنرانی می کرد، من جلو نشسته بودم و دوربین را نگاه کردم و خوشم آمد، پیگیر شدم
اولین بار که من را از تلویزیون نشان دادند انتظار نداشتم خودم را ببینم ولی وقتی دیدم، حسی وصف نشدنی برایم پیش آمد، آن موقع اینقدر مراسم نبود و مراسم تشیع جنازه یا بزرگداشت نبود، اما الان آنقدر که من را در تلویزیون نشان می دهند، وزیرها را نشان نمی دهند
عکس آقای دوربینی در قدیم
دوست داشتم آدم مهمی بشوم
از بچگی دوست داشتم آدم مهمی بشوم، دیپلم ردی هستم، آدم که هندوانه می خرد به ظاهرش نگاه می کند و بعد انتخاب می کند من هم نه ظاهر زیبایی دارم و نه مدرک تحصیلی پس آدم مهمی نشدم
دوست دارم که من هم دیده شوم ولی الان دیگر تا می آیم اخبار تلویزیون را نگاه کنم سریع پدرم کانال را عوض می‌کند
برای دیدن فیلم مراسم هایی که در آنها شرکت کرده ام تا ساعت ۱۲ شب بیدار می مانم تا در حالت های مختلف خودم را تماشا کنم
اگر بین جمعیت تلویزیون نباشم حرص میخورم
تازه وقتی من صبح خیلی زود از خانه بیرون می زنم اهل منزل می فهمند که کسی فوت کرده و من برای تشییع جنازه می روم، یادم نمی آید تا به حال تشییع جنازه کسی را از قلم انداخته باشم
وقتی جمعیتی را در تلویزیون نشان می دهند و من در بین آنها نیستم خیلی حرص می خورم تا صبح خوابم نمی برد
خانواده ام همیشه به من می گویند اگر به خاطر ثواب به این مراسم ها میرفتی، الان بهشت را گرفته بودی؛ اما برای من دوربین مهم است
از صد میلیون به اندازه دوربین خوشحال نمیشوم
در مراسم ختم عماد مغنیه مانده بودم به کدام دوربین نگاه کنم، اگر صد میلیون هم به من بدهند به این اندازه خوشحال نمی شوم که دوربینی من را نشان بدهد
زاویه دوربین را می شناسم
من چون از قبل انقلاب در این حرفه هستم زاویه دوربین ها رو میشناسم و هر شب هم می نشینم و تا دیر وقت منتظر می مانم تا تصویر خود را از تلویزیون ببینم
